Een fietser (wielrenner) kwam met een volle maar echt met een volle snelheid aangefietst op de Noordlaan richting autosnelweg Genk.
Ik en Oskar stonden ter hoogte van Noordlaan 70, Oskar was aangelijnd en ik liet hem op zijn gemak snuffelen. Want een hond ziet met zijn neus en ontlaad zich bij het snuffelen. En neen, ik ben niet dat soort die haar hond in een benche steekt. Ik heb BEWUST voor een hond gekozen en draag mijn verantwoordelijkheid. Een hond is niet zomaar een DING voor mij. Oskar is een FAMILIELID!
Nu terug naar de feiten;
De fietser ziet ons van heel ver al staan. Eeerlijkheidshalve had ik toch in al mijn naïviteit wel verwacht dat hij langzamer langs zou komen rijden. Maar neen, dat gebeurde niet!
–> Hij rinkelt met zijn bel en in een mum van tijd gaat hij met zijn voorste wiel over Oskars middel heen. Ik trek Oskar naar mij toe om te vermijden dat hij met zijn achterste wiel Oskar opnieuw aanrijd. Hij roept nog na ‘Hou je hond bij je’. Hij bied geen hulp aan en gaat ervandoor!
Ik helemaal in paniek toen ik uit Oskars mond bloed zag komen. Ik laat de fietser voor wat het is, want het enige wat bij mij opkomt is IK MOET OSKAR OP TIJD NAAR DE DOKTER BRENGEN. NEEN OSKAR MAG NIET DOODGAAN. OOOO HIJ IS NOG EEN PUPPY ….
Ik pak hem op ren zo snel als ik kan naar huis om met de auto naar ‘Dieren Artsen Praktijk BALTO’ te brengen. Maar in de tussentijd bibber ik van de shock, ik zie Oskar mij aanstaren met grote ogen. Ook dan had hij zijn glimlach opstaan 
Van het is goed… Woorden schieten mij tekort om mijn gevoelens te uiten.
Ik weet niet meer hoe ik bij BALTO aangekomen ben. Voor het eerst in mijn heel leven heb ik mij zo machteloos gevoeld. Ik had echt de HOOP dat hij nog zou LEVEN. Ik bad God om een laatste kans; alsjeblieft laat Oskar leven, hij is nog zo klein… Ik had voorzichtiger moeten zij. Ik weet dat het gevaarlijk is daar, ik moest niet daar gaan wandelen. Beschuldigingen schieten mij binnen. Het is mijn schuld, ik had het kunnen voorkomen…
Ik kwam aan bij BALTO, de dokter was er niet, de assistente heeft ons geholpen, maar na 5 min had Oskar zijn laatste adem uitgeblazen (inwendige bloeding vermoed ik, ik ga maandag terug naar BALTO om een rapport te halen). Ik heb echt alles zien gebeuren, al het bloed, de pijn die Oskar heeft geleden… Ik wens dit niemand toe.
Voor het eerst in heel mijn leven heb ik meegemaakt hoe het voelt om NIETS in EIGEN HANDEN te hebben. En smeken om een mirakel. Maar dat mirakel kwam er niet….
NOORDLAAN is toch ook een VOETGANGERSPAD! Wij als zwakke weggebruikers hebben toch ook recht om daar te wandelen. Ik heb niets tegen familiefietsers, maar de mannen die denken dat ze in een wielrenners wedstrijd zitten! NOORDLAAN IS GEEN WIELRENNERSBAAN. Ga je testosteron ergens anders afstromen.
Zoveel gemengde gevoelens, ik kan hier nog uren over schrijven…
Zoveel verdriet en pijn. Ik weet niet hoe ik dit moet verwerken. Ik denk dat dit mij heel leven gaat bijblijven.
–> Gisteren heb ik de politie ook al verwittigd, deze zijn bij ons thuis gekomen en een PV opgesteld.
Enkel was is zo in paniek dat ik geen foto van de fietser heb kunnen maken. Wat ik mij nog herinner is dat het een zwaarlijvige man van 1m80 met iets met groen aanhad.
Bij deze een warm oproep aan mijn medeburger/buren die op de NOORLDAAN WONEN.
Heb je toevallig camerabeelden van gisteren VRIJDAG 8 JULI 2022 Tussen 15.45 – 16.10 contacteer mij.
Alvast bedankt.
Foto’s: Sociale media Hatice Kör
V.R
